Πιερίδης, Θεοδόσης

Κύπριος ποιητής (Κύπρος 1908-Βουκουρέστι 1968). Γεννήθηκε στην Κύπρο από γονείς εγκαταστημένους μόνιμα στην Αίγυπτο. Αποφοίτησε από το εμπορικό τμήμα της ελληνικής Αμπετείου Σχολής του Καΐρου και από το εκεί Γαλλικό Λύκειο. Tο χρονικό διάστημα 1949-1950 έζησε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και ιστορίας του πολιτισμού. Εργάστηκε έπειτα ως υπάλληλος στο Κάιρο, όπου και πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με τη συλλογή Ξέρουμε κι εμείς να τραγουδούμε (1937). Το 1944 έγινε αρχισυντάκτης του μαχητικού περιοδικού έντυπου Έλληνκαι από τότε εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια. Οι αγγλικές στρατιωτικές αρχές τον συνέλαβαν για την αρθρογραφία του, που είχε ως βασικό αίτημα τη συμμετοχή της Αντίστασης στην ελληνική κυβέρνηση του εξωτερικού. Μετά την αποφυλάκισή του παράμεινε αρχισυντάκτης του Έλληνα μέχρι το 1947, οπότε εγκαταστάθηκε στην Κύπρο. Από εκεί πήγε στο Παρίσι (1949-1952), στο Βουκουρέστι (1952-1962), και γύρισε πάλι στην Κύπρο όπου, όμως, λόγοι υγείας τον υποχρέωσαν να ξαναπάει για περίθαλψη στο Βουκουρέστι, όπου και πέθανε. H σορός του μεταφέρθηκε και τάφηκε στην Κύπρο. Ο Θ.Π., που μαζί με τους Γ. Αλιθέρση και Τ. Ανθία, θεωρείται κορυφαίος Κύπριος ποιητής, έχει κυκλοφόρησα πολλές ποιητικές συλλογές. Οι κυριότερες τιτλοφορούνται Η μπαλλάντα της Μαρίας (1939), Δέκα τραγούδια (1940), Ερωτική ιστορία (1943), Ύμνος στην Αθήνα του Δεκέμβρη (1945), Κυπριακή συμφωνία (1956), που θεωρείται και το αξιολογότερο έργο του, Το εμβατήριο της ειρήνης (1958), Νόστος (1958) κ.ά. Μετάφρασε επίσης στη νεοελληνική την κωμωδία του ΑριστοφάνηΕιρήνη (1954) και έγραψε τη μελέτη Ο ακριτικός κύκλος της Κύπρου (1960).